Wystawa: "(Nie)zapomniani bohaterowie" - Ignacy Jan Paderewski i Antoni Stawarz

Bohaterowie tej wystawy nigdy się nie spotkali. Ignacy Jan Paderewski był postacią znaną i podziwianą na całym świecie - jego zasługi dla Polski i odzyskania przez nasz kraj niepodległości są powszechnie doceniane. Antoni Stawarz, skromny oficer, był człowiekiem czynu, który znalazł się we właściwym miejscu, w chwili, gdy Polska wyłoniła się z mroków zaborów. Obydwaj bohaterowie niepodległości ukazują na swoim przykładzie, jak wiele dróg prowadziło do wolnej Polski i jak wielu ludziom zawdzięczamy oswobodzenie kraju po 123 latach zaborów.

Paderewski zyskał sławę jako wirtuoz fortepianu i kompozytor. Na początku XX w. swoimi występami elektryzował publiczność, zapełniając sale koncertowe po obydwu stronach Atlantyku. Szczególną sławę zyskał w USA. Jego koncerty dla amerykańskiej publiczności spotykały się z entuzjastycznym przyjęciem, jego sławę i prestiż podnosiły świetne recenzje w prasie. Paderewski był człowiekiem w Stanach Zjednoczonych niezwykle popularnym i towarzysko został przyjęty do elity kraju, które stawało się mocarstwem na skale światową i miało odegrać niezwykle istotna rolę w zbliżającym się globalnym konflikcie.

Wielki pianista był również wielkim patriotą, który swoja fortunę i wpływy wykorzystał dla idei odzyskania przez Polskę niepodległości. Ufundowany przez Paderewskiego w 1910 r. pomnik grunwaldzki w Krakowie i towarzyszące odsłonięciu monumentu uroczystości przerodziły się w manifestację polskości, budząc w młodych ludziach we wszystkich zaborach ducha i dając silny impuls do rozwoju inicjatyw przygotowujących ówczesne pokolenie do myślenia i działania na rzecz wolnego kraju.

Paderewski bardzo mocno zaangażował się w pomoc dla ofiar I wojny światowej na ziemiach polskich. Bezcenna okazała się jego akcja propagowania idei odbudowy Polski wśród elit krajów zachodnich, a szczególnie w otoczeniu ówczesnego prezydenta Stanów Zjednoczonych Thomasa Woodrawa Wilsona. 

Zabiegi Paderewskiego w sposób niewątpliwy doprowadziły do umieszczania obietnicy wskrzeszenia wolnej Polski w słynnej 14-punktowej deklaracji prezydenta Wilsona ze stycznia 1918 r.

Na wieść o przyjeździe Ignacego Jana Paderewskiego do Poznania w końcu grudnia 1918 r. w mieście doszło do walk i wybuchu powstania wielkopolskiego, które zakończyło się odzyskaniem tych ziem dla rodzącego się niepodległego kraju. 

Artysta stanął wkrótce na czele rządy RP i przewodniczył polskiej delegacji na kongresie wersalskim. Polsce służył do końca swoich dni jako artysta i ponownie uczestnik życia politycznego po wybuchu II wojny światowej.
 
Inne były koleje losu Antoniego Stawarza, powołanego do służby w armii austriackiej i skierowanego do walk na froncie włoskim. Jesienią 1918 r. pro. Stawarz znalazł się w Krakowie, gdzie wśród polskich żołnierzy austriackiego garnizonu miasta zorganizował tajne sprzysiężenie. Nad ranem 31 października 1918 r. żołnierze prowadzeni przez por. Stawarza zajęli koszary i wystawili polskie warty w mieście. Kraków był wolny. 

Dzielny oficer nie grzał się w sławie oswobodziciela Krakowa - niebawem wyruszył bronić Lwowa i walczyć w wojnie z bolszewikami. Nie oczekiwał podziękowań i gratyfikacji, schował się w cień, nie dbając o docenienie swoich zasług. 

Wystawa: "(Nie)zapomniani bohaterowie" - Ignacy Jan Paderewski i Antoni Stawarz.

Organizator: Fundacja Panteon Narodowy.

Autor wystawy: Andrzej Stawiarski.

Miejsce: krypty kościoła św. Piotra i Pawła w Krakowie przy ul. Grodzkiej 52.

Czas trwania: 6 czerwca - 22 lipca 2018 r. Wstęp wolny.

Patronem wystawy jest Interia.pl.