Pierwsza czarnoskóra lekarka w Stanach. Poznajcie historię Rebeki Lee Crumpler
XIX wiek w Stanach Zjednoczonych był okresem intensywnego rozwoju gospodarczego. Niestety obok ekonomii kwitł tam również rasizm, przez co osoby pochodzenia afroamerykańskiego znajdowały się w bardzo trudnej i frustrującej pozycji. Tylko przez swój kolor skóry spotykały się z odrzuceniem i brakiem możliwości rozwoju zawodowego. Do połowy XIX wieku powszechne było również niewolnictwo. Rebecca Lee Crumpler była pierwszą kobietą, której mimo swojego pochodzenia udało się przezwyciężyć wszelkie trudności i spełnić swoje marzenie bycia lekarzem. Jak wyglądało jej życie? Skąd czerpała motywację i inspirację? Wyjaśniamy.
Rebecca Lee Crumpler urodziła się 8 lutego 1831 w amerykańskim mieście Delaware. Dorastała jednak w Pensylwanii, gdzie była wychowywana przez swoją ciocię, która pełniła funkcję miejscowego lekarza. Była jedyną osobą w rodzinnym mieście, do której potrzebujący pomocy medycznej zwracali się po pomoc. Dorastanie z ciocią wywarło ogromny wpływ na dalsze wybory życiowe Rebeki. Widziała, ile radości i satysfakcji może dać pomaganie innym ludziom. Jej ciocia była jedną z najbardziej szanowanych osób w ich społeczności i stała się ogromną inspiracją. Od najmłodszych lat Rebecca wiedziała, że chce iść w ślady swojej opiekunki i zrobi wszystko, aby spełnić swoje marzenie.
W wieku 21 lat Rebecca wyprowadziła się ze swojej rodzinnej Pensylwanii do Charlestown w stanie Massachusetts. Tam pracowała przez 8 lat jako pielęgniarka, pomagając potrzebującym, przede wszystkim kobietom i małym dzieciom. Warto w tym momencie zaznaczyć, że aż do lat 60 XIX wieku w Stanach Zjednoczonych nie istniały jeszcze regulacje dotyczące tego, kto może wykonywać zawód pielęgniarki. Z tego powodu Rebecca mogła wykonywać swoje czynności bez potrzeby przejścia oficjalnego szkolenia. Wykorzystywała przede wszystkim wiedzę zdobytą w trakcie wielu lat obserwacji swojej cioci.
W 1848 roku powstała w Stanach pierwsza szkoła medyczna dla kobiet - New England Female Medical College w Bostonie. Rebecca zapragnęła poszerzać w niej swoją wiedzę. Jednak mimo kilkuletniego doświadczenia w pracy z chorymi, musiała czekać aż 12 lat aby dostać się na studia. Udało się to bowiem dopiero w 1860 roku. W tym okresie zapotrzebowanie na profesjonalistów medycznych poszybowało w górę w wyniku gwałtownego wzrostu liczby weteranów wojny secesyjnej, którzy wymagali opieki. Rebecca dostała się do New England Female Medical College dzięki rekomendacjom lekarza, który nadzorował jej pracę.
Rebecca Lee Crumpler ukończyła szkołę medyczną w 1864 roku. W tamtym okresie w Stanach Zjednoczonych działało łącznie 54,5 tys. lekarzy, z czego jedynie 300 było kobietami. Wśród nich jedynie Rebecca była pochodzenia afroamerykańskiego, co czyni ją pierwszą w historii czarnoskórą lekarką.
Po ukończeniu studiów na New England Female Medical College Rebecca rozpoczęła pracę w szpitalu w Bostonie. Pomagała przede wszystkim ubogim kobietom i dzieciom pochodzenia afroamerykańskiego. Po zakończeniu wojny secesyjnej w 1865 roku przeniosła się do Richmond w stanie Wirginia, gdzie dalej opiekowała się najsłabszymi. Jak wspomina, pobyt tam był dla niej najlepszą okazją do dalszego zgłębiania wiedzy i zdobywania doświadczenia w zakresie opieki nad kobietami i dziećmi. Przyjmowała również czarnoskórych obywateli, którzy spotkali się z odmową leczenia wśród białych lekarzy.
Rebecca Lee Crumpler pracowała również jako lekarz w obozie dla wypuszczonych na wolność niewolników. Notorycznie odmawiano im dostępu do opieki medycznej, zatem Rebecca była dla nich ostatnią deską ratunku. Pomagała nie zważając na to, czy ktoś będzie miał pieniądze, aby jej zapłacić.
Rebecca Lee Crumpler mimo, że była wybitna w swoim zawodzie, od samego początku zmagała się z dyskryminacją rasową i seksizmem ze strony kolegów po fachu. W tamtych czasach wielu mężczyzn twierdziło, że mózg kobiety jest mniejszy w porównaniu do mózgu mężczyzn. Było to dla nich podstawą do wysnucia wniosku, że mężczyźni są istotami "wyższymi" pod względem nie tylko intelektualnym, ale także społecznym i ekonomicznym.
W 1888 roku amerykański biolog i fizjolog George Romanes wydał nawet publikację, w której średnią mniejszą masę mózgu kobiet o ok. 100 gram uznał za niezaprzeczalny dowód niższości płci żeńskiej. Nie uwzględnił tutaj jednak m.in. różnic w wielkości czaszki między obiema płciami, które mogą wpływać na ostateczną masę mózgu. Obecnie wiadomo także, że wielkość mózgu nie idzie zupełnie w parze z poziomem inteligencji człowieka. Przykładem jest m.in. mózg neandertalczyków, który był o ok. 15 procent większy od mózgu człowieka, a mimo to pod względem możliwości intelektualnych widocznie odstawali od homo sapiens.
Niestety w czasach, w których żyła Rebecca, poziom wiedzy na ten temat był bardzo ubogi. Musiała więc na co dzień mierzyć się z umniejszaniem jej kompetencjom, brakiem poszanowania własnej opinii, kpinami i ignorancją mimo, że miała takie samo wykształcenie, co jej współpracownicy. Niektórzy lekarze nie zgadzali się na realizację wystawianych przez nią recept i nie chcieli słuchać jej zaleceń. Niekiedy spotykała się także z przykrymi wyzwiskami. Pomimo tylu trudności nie zrezygnowała ze swojej pracy i wytrwale pomagała potrzebującym kobietom i dzieciom.
W czasie całej swojej kariery Rebecca Lee Crumpler tworzyła liczne notatki, w których zapisywała wnioski z opiekowania się kobietami i dziećmi. Na bazie tych zapisków w 1883 roku wydała swoją pierwszą książkę - A Book of Medical Discourses. Było to zwieńczenie ponad 20 lat pracy jako lekarz.
Dzieło było podzielone na dwie części. Pierwsza jest dedykowana przede wszystkim niemowlętom i małym dzieciom. Crumpler opisuje w niej swoje doświadczenia w łagodzeniu m.in. dolegliwości żołądkowo-jelitowych u najmłodszych w okresie ząbkowania. W drugiej części natomiast Rebecca skupiła się na typowych dolegliwościach, które najczęściej dotykają kobiety, mężczyzn oraz dzieci. Dawała również rady odnośnie możliwości ich leczenia, które wg. niektórych badaczy mają znamiona homeopatii. A Book of Medical Discourses jest również pierwszą wydaną publikacją, która ma znamiona poradnika dla kobiet. Znalazły się w nim sposoby na zaznanie szczęścia w małżeństwie oraz opinia autorki na temat tego, w jakim wieku małżeństwo powinno być zawierane.
Wydanie książki również nie było dla Rebeki łatwym zadaniem. W tamtych czasach wielu czarnoskórych autorów, chcąc wydać swoją publikację, musiało zawrzeć w niej wstęp napisany przez osobę rasy białej. Rebece, mimo licznych trudności, jako jednej z pierwszych udało się pominąć ten krok - książka zawiera tylko i wyłącznie tekst jej autorstwa.
CZYTAJ TAKŻE:
Trąd - choroba, którą uznawano za karę za grzechy
Aż do utraty przytomności, czyli niezwykła historia i zastosowanie chloroformu
