Liga Polska - polska polityka na emigracji
Tajna organizacja niepodległościowa, założona w 1887 roku w Hilfikonie w Szwajcarii przez polskich działaczy emigracyjnych.
Pierwszy program polityczny Ligi opracował Zygmunt Miłkowski (pseudonim Teodor Tomasz Jeż), nawiązując do programu Towarzystwa Demokratycznego Polskiego.
Autorem drugiego programu, zawartego w Ustawie Ligi Polskiej z 1888 roku, był Zygmunt Balicki.
Liga miała skupić i przysposobić wszystkie siły narodowe do odzyskania niepodległości. Sposobnym momentem do podjęcia walki miał być konflikt zbrojny pomiędzy zaborcami.
Liga posiadała rozbudowane struktury organizacyjne, którymi objęto także ziemie polskie, utrzymywała ścisły kontakt z pismami krajowymi - "Głosem" w Warszawie i "Przeglądem Społecznym" we Lwowie.
Na jej czele stała Centralizacja, której podporządkowano komitety gubernialne i powiatowe oraz komitety zagraniczne. Centralizacja wydawała czasopismo "Wolne Słowo Polskie" i szereg broszur politycznych pod wspólnym tytułem "Z dzisiejszej doby". Z inicjatywy Ligi Poloskiej zorganizowano Skarb Narodowy Polski w Rapperswilu, z przeznaczeniem na cele niepodległościowe.
W 1893 roku członkowie krajowi z Romanem Dmowskim na czele przekształcili Ligę Polską w Ligę Narodową.
Formalnie Liga Polska rozwiązana została w 1894 roku.
------
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 1999
