Polska Partia Socjalistyczna - Lewica, PPS - Lewica
Partia robotnicza utworzona w 1906 roku w Wiedniu na IX Zjeździe PPS przez grupę tzw. "Młodych" (Marian Bielecki, Józef Ciszewski, Maksymilian Horwitz, Feliks Kon, Maria Koszutska, Jan Stróżecki).
W programie partii znalazły się hasła internacjonalizmu i powszechnej rewolucji proletariackiej.
W kwestii odzyskania niepodległości partia zakładała obalenie caratu i stworzenie republiki federacyjnej, w ramach której Królestwo Polskie uzyskałoby szeroką autonomię.
Oprócz walki ekonomicznej i politycznej PPS - Lewica wykorzystywała do propagowania swoich haseł legalnie działające związki zawodowe, kasy chorych, organizacje kulturalno-oświatowe i czasopisma popularnonaukowe.
Po wybuchu I wojny światowej, przy współpracy Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy, przystąpiła do organizowania strajków i demonstracji antywojennych.
W 1917 roku PPS - Lewica poparła rewolucję lutową w Rosji, a później rewolucję bolszewicką.
W 1918 roku członkowie PPS - Lewicy znaleźli się w szeregach Rosyjskiej Komunistycznej Partii (bolszewików) i angażowali się w wojnę domową w Rosji po stronie tej partii.
W 1918 roku PPS - Lewica połączyła się z SDKPiL w Komunistyczną Partię Robotniczą Polski.
------
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 1999
