Polska Partia Socjalno-Demokratyczna Galicji i Śląska Cieszyńskiego (PPSD)
Partia robotnicza utworzona w 1892 roku we Lwowie. Do 1897 roku działała pod nazwą Galicyjska Partia Socjalno-Demokratyczna.
Partia działała legalnie w zaborze austriackim jako krajowa organizacja Socjaldemokratycznej Partii Austrii, chociaż była z nią luźno związana.
Program PPSD zakładał wprowadzenie socjalizmu drogą reform (nie rewolucji), poprawę warunków materialnych robotników i likwidację pozostałości feudalizmu w Galicji.
PPSD prowadziła akcje oświatowe, zwalczała klerykalizm i konserwatyzm. W 1897 roku wprowadziła dwóch posłów do parlamentu austriackiego, a także reprezentowana była w samorządzie niektórych miast.
W czasie rewolucji 1905-1907 manifestowała swoje poparcie dla robotników rosyjskich i Królestwa Polskiego.
Niepodległość Polski PPSD wiązała z Austro-Węgrami (wizja trójczłonowej monarchii Austro-Węgiersko-Galicyjskiej, w której znalazłyby się także ziemie zaboru rosyjskiego), uczestniczyła w organizowaniu polskich formacji wojskowych w Galicji i reprezentowana była w Komisji Tymczasowej Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych.
Przedstawiciele PPSD znaleźli się w Naczelnym Komitecie Narodowym i Legionach Polskich, a w 1918 roku współorganizowali Polską Komisję Likwidacyjną w Krakowie, a następnie Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej w Lublinie.
W kwietniu 1919 roku wraz z PPS - Frakcją Rewolucyjną i PPS zaboru pruskiego PPSD utworzyła PPS.
Główni działacze: Ignacy Daszyński, Herman Diamand, Herman Lieberman, Jędrzej Moraczewski. Organy prasowe: "Naprzód", "Robotnik", "Robotnik Śląski", "Praca", "Ognisko".
------
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 1999
