Polskie Stronnictwo Ludowe "Piast"
Powstało w 1913 roku w wyniku rozłamu w Polskim Stronnictwie Ludowym. Od 1918 roku stało się jednym z najpotężniejszych ugrupowań ruchu ludowego.
Po 1923 roku rozpoczął się proces dezintegracji, m.in. na tle podpisanego w maju 1923 roku paktu lanckorońskiego z partiami Chjeny i powołania rządu Wincentego Witosa. Wówczas to część działaczy, przeciwna tworzeniu rządu, występuje z partii i przyłącza się do PSL "Wyzwolenie". Następny rozłam w partii ma miejsce w grudniu 1923 roku - kolejna grupa występuje ze stronnictwa, by w 1924 roku połączyć się z PSL "Lewicą" i stworzyć Związek Chłopski.
PSL "Piast" w swych programach politycznych podkreślało, iż chłopi stanowią podstawową warstwę narodu, a zatem i państwa republikańskiego i demokratycznego. W kwestii reformy rolnej stronnictwo opowiadało się za koniecznością parcelacji za odszkodowaniem.
Najwięcej zwolenników posiadała partia na terenie Galicji, Królestwa i na Wileńszczyźnie (w sumie ok. 70 tys. członków). Centralnymi władzami PSL "Piast" były: Kongres, Naczelna Rada Ludowa oraz Główny Zarząd Ludowy, ważną rolę odgrywały także klub parlamentarny oraz Zarząd Okręgowy w Krakowie. Silne były wpływy partii we władzach galicyjskiego ruchu spółdzielczego.
Najważniejszymi organami prasowymi stronnictwa były tygodniki "Piast" (wychodzący w Krakowie) i "Wola Ludu" (Warszawa) oraz "Gazeta Grudziądzka" i poznański "Włościanin". Do pewnego stopnia z PSL "Piast" związane były też dzienniki: krakowski "Ilustrowany Kurier Codzienny" i "Kurier Lwowski". Oprócz Wincentego Witosa do najaktywniejszych działaczy stronnictwa należeli nestorzy ruchu ludowego; Jakub Bojko i Bolesław Wysłouch, a także Jan Dębski, Władysław Kiernik i do 1923 roku Maciej Rataj.
------
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
