Rozwój medycyny i nauk technicznych na ziemiach polskich w epoce romantyzmu
Ze względu na brak wyższej uczelni oraz ośrodków naukowych posiadających laboratoria, nauki techniczne i przyrodnicze pozostawały w tyle za humanistycznymi, ale i w tych dziedzinach, podobnie jak w medycynie, kilku Polaków zanotowało poważne osiągnięcia.
Rozwijało się przyrodolecznictwo, głównie za sprawą Józefa Dietla (1804 - 1878), profesora medycyny z Krakowa, "odkrywcy" Krynicy, Szczawnicy, Iwonicza, Żegiestowa i Rabki, oraz w Warszawie Tytusa Chałubińskiego (1820 - 1889), który po ustąpieniu w 1869 roku ze stanowiska profesora na Wydziale Lekarskim Szkoły Głównej stał się odkrywcą i miłośnikiem Tatr i Zakopanego.
Po ukończeniu studiów w Paryżu dawny filomata Ignacy Domeyko (1802 - 1889) wyjechał w 1838 roku do Chile, gdzie prowadził badania naukowe jako geolog i mineralog. We Lwowie Ignacy Łukasiewicz (1822 - 1882) przeprowadził w 1852 roku udaną próbę destylacji ropy naftowej, zbudował lampę i wprowadził oświetlenie naftowe w szpitalu lwowskim. Był to wynalazek na skalę światową.
Inż. Ernest Malinowski (1815 - 1899), uczestnik powstania listopadowego i Wiosny Ludów w Badenii, zbudował (po 1869 roku) w Peru przez Andy najwyżej na świecie położoną linię kolejową. Budowę linii kolejowej Lima-Oroya rozpoczęto w Callao, w roku 1872. Najwyższe elementy leżą na wysokości 4579 metrów n.p.m. Licząca 220 km trasa zawiera 62 tunele, których łączna długość to około 6000 m. Najdłuższy tunel liczy 1200 m.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
