II RP - woj. poleskie

Województwo poleskie było największym województwem w II RP. Zajmowało powierzchnię 42 280 km kw. Zostało utworzone 19 lutego 1921 r. Jego stolicą był początkowo Pińsk, ale po pożarze miasta w tym samym roku stolicę województwa przeniesiono do Brześcia Litewskiego, przemianowanego na Brześć nad Bugiem. 16 grudnia 1930 r. województwo zmieniło swoje granice - powiat sarneński został przyłączony do sąsiedniego województwa wołyńskiego. Według spisu z 1931 r. liczyło 1 132 200 mieszkańców. Pod względem narodowości przeważali Białorusini (42,6 proc.), Polacy stanowili 24,3 proc., Ukraińcy - 17,7 proc., a Żydzi - 10,4 proc. Polesie słynęło z pięknej, dzikiej przyrody - lasów, bagien, mokradeł. Stanowiło jednak jedno z najsłabiej zindustrializowanych i zurbanizowanych województw II RP. Warunki życia były tutaj ciężkie, ludzie wciąż zmagali się z powodziami i podtopieniami. Obecnie ziemie woj. wołyńskiego znajdują się na terytorium Ukrainy i Białorusi, tylko bardzo niewielka część pozostała przy Polsce. Zobacz także: II RP - woj. wołyńskie