II RP - województwo stanisławowskie

Województwo stanisławowskie zostało utworzone 23 grudnia 1920 r. Zajmowało powierzchnię 18 368 km kw. Od strony południowej graniczyło z Rumunią, a na południowym zachodzie - z Czechosłowacją. W 1931 r. wyłączono z niego powiat turczyński, który przeszedł do woj. lwowskiego. Stolicą województwa był Stanisławów. Według spisu z 1931 r. województwo liczyło 1 480 300 mieszkańców. Pod względem narodowości przeważali Ukraińcy (47 proc.), Polacy stanowili 23 proc., Rusini 21 proc., Żydzi 8 proc., Niemcy 1 proc. W górnej części Prutu w Czarnohorze i we wschodniej części Gorganów mieszkali Huculi (grupa etniczna górali pochodzenia rusińskiego i wołoskiego). II wojna światowa oznaczała koniec istnienia województwa stanisławowskiego. Jeszcze podczas kampanii wrześniowej przez te tereny Polacy uciekali do Rumunii. Po agresji sowieckiej most w Kutach przekroczył ostatni prezydent II Rzeczypospolitej, Ignacy Mościcki. Na mocy postanowień jałtańskich województwo stanisławowskie znalazło się w granicach ukraińskiej SRR. Nastąpiły przymusowe, masowe deportacje ludności polskiej na ziemie zachodnie. W 1962r. podczas obchodów 300-lecia Stanisławowa władze ukraińskie przemianowały nazwę miasta na Iwano-Frankowsk. Obecnie cały obszar województwa stanisławowskiego znajduje sie na terenie Ukrainy. Zobacz także zdjęcia z województwa poleskiego i wołyńskiego