Wycofanie oddziałów radzieckich z Polski
17 września 1993 roku prezydent Lech Wałęsa przyjął od gen. Leonida Kowalowa meldunek o zakończeniu wycofywania wojsk rosyjskich z Polski. Następnego dnia, 18 września, ostatni żołnierze rosyjscy opuścili Polskę - wyjechali z warszawskiego Dworca Wschodniego do Rosji. W Polsce pozostała tylko misja wojskowa w liczbie około 30 żołnierzy, która później nadzorowała tranzyt wojsk rosyjskich z Niemiec do Rosji. Po zakończeniu wojny w maju 1945 roku, decyzją Stalina, na terenie krajów podporządkowanych Związkowi Radzieckiemu utworzono cztery grupy wojsk. W Polsce rozlokowana była Północna Grupa Wojsk. Siedzibą dowództwa Północnej Grupy Wojsk była Legnica, gdzie rosyjscy żołnierze zajęli 1/3 miasta. Ważniejszymi lokalizacjami były także: Świdnica, Borne Sulinowo, Przemków-Trzebień, Bagicz, Brzeg, Burzykowo (dzielnica Stargardu Szczecińskiego), Chojna, Dębica, Żagań, Oława, Białogard, Świnoujście. Bezpośrednio po wojnie w Polsce było od 300 do 400 tysięcy żołnierzy. W drugiej połowie lat 80. liczebność radzieckiej armii w Polsce zmniejszyła się do około 70 tysięcy. Wojska radzieckie stacjonowały na terenie Polski prawie 50 lat. Rosjanie rozpoczęli je wycofywać już w 1989 r. 9 kwietnia 1991 r. uznany został za początek oficjalnego wycofywania wojsk radzieckich. Tego dnia z garnizonu Borne Sulinowo wyjechał eszelon transportujący w kilkudziesięciu wagonach jednostkę rakietową. Wycofywanie Armii Radzieckiej było największą po II wojnie światowej militarną operacją w naszym kraju. Polacy odetchnęli z ulgą i na pytanie o "Ruskie" (rzekomo pierogi), odpowiadali z radością: "Ruskich nie ma. Wyszły!"
