Aksamitowski Wincenty, także Axamitowski (15 IX 1760 - 13 I 1828)

Odbył w stopniu kapitana kampanię 1792 roku przeciwko Rosji, walczył pod Zieleńcami i Ostrogiem, gdzie został ranny. Podczas insurekcji kościuszkowskiej w 1794 roku awansowany na majora, brał udział w obronie Warszawy, służył w dywizji gen. J.H. Dąbrowskiego. W 1797 roku wstąpił do Legionów Polskich we Włoszech, został szefem batalionu, położył zasługi przy organizacji artylerii legionowej, odbył kolejne kampanie włoskie w latach 1797 - 1800. Po kapitulacji Mantui dostał się na krótko do niewoli austriackiej. W 1801 został pułkownikiem, a w następnym roku dowódcą drugiej półbrygady. 

Latem 1802 roku  odkrył spisek inspirowany w legionach przez rząd  włoski i spowodował wdrożenie śledztwa przeciwko oficerom polskim, co naraziło go na zarzuty ze strony rodaków. Pozostał w Europie, gdy jego półbrygada uległa całkowitej zagładzie na San Domingo (1803) - uznawano go za głównego sprawcę nieszczęsnej ekspedycji. W latach 1803 - 06 służył w armii francuskiej, a następnie jako generał w wojskach Księstwa Warszawskiego. Odbył kampanie 1812 - 1814, a w Królestwie Polskim był m.in. komendantem departamentu siedleckiego.

Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000