​Albert, także Albrecht (? - po 1317)

Syn Henryka, także wójta krakowskiego. Pochodził prawdopodobnie ze zniemczałej czeskiej rodziny szlacheckiej. Wójtostwo dzierżył na zmianę ze swymi braćmi, Henrykiem i Janem. Bracia wierni byli do końca rządom czeskich Wacławów i dopiero w połowie 1306 roku zdecydowali się otworzyć bramy miasta Władysławowi Łokietkowi, za co otrzymali potwierdzenie i rozszerzenie ojcowskiego przywileju, zawierającego rozległe prawa i bogate uposażenie wójtowskie. Przed 1311 roku Albert był też żupnikiem kopalń soli w ziemi krakowskiej. W maju 1311 roku Albert wraz braćmi zawiązali spisek przeciwko rządom Władysława Łokietka, mający na celu poddanie Małopolski Janowi Luksemburczykowi, królowi Czech, który po Wacławach rościł sobie pretensje do ziem polskich. 

Spisek ogarnął niemieckie mieszczaństwo Krakowa, Sandomierza, Wieliczki i Miechowa, sprzyjał mu też biskup krakowski, zniemczony Ślązak, Jan Muskata, oraz klasztor Bożogrobców w Miechowie, którego ówczesny proboszcz Henryk był podobno również bratem (może przyrodnim) Alberta. W kwietniu 1312 roku przybył do Krakowa z ramienia Jana Luksemburczyka książę opolski Bolesław, a nie zdoławszy zdobyć Wawelu, zamieszkał w mieście we dworze wójta Alberta, "na gródku" przy bramie Mikołajskiej. Wobec nadciągania wojsk Łokietka Bolesław wdał się w układy i wydał Łokietkowi miasto, podobno za okup pieniężny. Sam zaś, porwawszy ze sobą wójta Alberta i kilku znaczniejszych mieszczan, uszedł w czerwcu 1312 roku do Opola. Władysław Łokietek zastosował srogie represje wobec pojmanych przywódców spisku, zlikwidował dotychczasowe stanowisko dziedzicznych wójtów na rzecz mianowanej przez siebie rady miejskiej, skasował też, względnie ograniczył, dawniejsze przywileje miejskie. Albert przesiedział 5 lat w więzieniu w Opolu, następnie wykupiony, prawdopodobnie przez rodzinę, wyjechał do Pragi, gdzie zmarł.

Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000