Alcyato Jan (4 I 1809 - 4 VI 1855)

Przerwał studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, wstępując jako ochotnik do wojska w powstaniu listopadowym. Po upadku powstania emigrował do Francji, gdzie związał się początkowo z karbonariuszami, studiując jednocześnie języki i nauki moralne. W 1833 roku brał udział w wyprawie frankfurckiej, a w 1834 roku - w sabaudzkiej. W latach 1836 - 46 należał do Towarzystwa Demokratycznego Polskiego. Jako członek Centralizacji TDP wyjeżdżał kilkakrotnie do kraju (Wielkopolska, Galicja) i brał udział w przygotowywaniu powstania. 7 lutego 1846 roku przybył do Krakowa, został bowiem z ramienia TDP wyznaczony członkiem Rządu Narodowego. 

Po aresztowaniach spiskowców w Poznańskiem oraz wkroczeniu Austriaków do Krakowa opowiedział się za odwołaniem powstania i 18 lutego wyjechał do Francji. Członkowie TDP okrzyknęli go zdrajcą i tchórzem, a wyrokiem Sądu Bratniego wykluczyli z organizacji. Odsunięty od czynnego życia politycznego zamieszkał w Londynie, gdzie zajął się pracą publicystyczną i naukową.

Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000