Andrzejewski Jerzy (19 VIII 1909 - 19 IV 1983)
Powieściopisarz, nowelista, publicysta.
Początkowo tworzył pod wpływem katolickiej doktryny moralnej (debiutanckie opowiadanie Kłamstwo, 1932). W latach 1935-37 współpracownik tygodnika "Prosto z mostu". W pierwszych latach po wojnie aktywny zwolennik lewicy, z kolei w 1955 roku jego opowiadanie Złoty lis stanowiło pierwszy wypadek odejścia od socrealizmu w oficjalnej publikacji. Następnie działacz opozycji demokratycznej (1963 sygnatariusz "listu 34", 1976 współzałożyciel KOR-u); w twórczości problematyka moralna, poszukiwanie trwałych wartości duchowych, tragizm losu jednostki na tle zawirowań historii; analiza mechanizmów władzy, nierzadko groteskowe spojrzenie na świat, po roku 1956 wyraźne wpływy egzystencjalizmu.
Jego ostatnia powieść eksperymentalna Miazga, zawiera obraz polskich środowisk artystycznych i politycznych lat 60. i 70. Autor powieści: Ład serca, Popiół i diament, Ciemności kryją ziemię, Bramy raju, Idzie skacząc po górach, opowiadań Teraz na ciebie zagłada, dzienników literackich Z dnia na dzień.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
