Ankwicz Andrzej Alojzy (1777 - 1838)

Doktorat z teologii i święcenia kapłańskie uzyskał w 1810 roku, po czym władze kościelne skierowały go do Ołomuńca. Uważany za gorliwego austrofila, manifestował swoją lojalność wobec Habsburgów. W 1815 roku został powołany na stanowisko arcybiskupa lwowskiego, a od 1817 jako rzymskokatolicki metropolita lwowski przewodniczył przywróconemu wówczas Galicyjskiemu Sejmowi Stanowemu. Dla podniesienia rangi owego urzędu został mianowany przez cesarza Franciszka I "prymasem Galicji i Lodomerii", który to tytuł miał znaczenie wyłącznie polityczne. 

W opinii wiedeńskich kół dworskich Ankiewicz był jedną z najbardziej godnych zaufania osób w Galicji. W roku szkolnym 1817/18 został z nominacji cesarskiej pierwszym rektorem przywróconego Uniwersytetu Lwowskiego. Opuścił Lwów po mianowaniu go na żądanie cesarskie arcybiskupem metropolitą praskim (1833). W 1836 roku koronował austriacką parę cesarską koroną czeską.

Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000