Asnyk Adam (11 IX 1838 - 2 VIII 1897)

Studiował w Warszawie, Paryżu, Heidelbergu; za udział w ruchu spiskowym był więziony w Cytadeli Warszawskiej (1880). Dużo podróżował, m.in. do Tunezji, Indii, na Cejlon. Był jednym z pierwszych członków Towarzystwa Tatrzańskiego, posłem na Galicyjski Sejm Krajowy (1889). Redagował "Nową Reformę" (od 1889), publikował w "Kłosach" i "Bluszczu". Debiutował pesymistycznymi utworami poetyckimi o sytuacji po powstaniu styczniowym (Sen grobów). Pisał także erotyki, inspirowane poezją H. Heinego (Między nami nic nie było, Jednego serca). W III i IV tomie Poezji (1880 i 1894) dominuje tematyka filozoficzna (cykl 30 sonetów Nad głębiami). 

Był także autorem wierszy satyrycznych i o tematyce tatrzańskiej (zbiór W Tatrach). Bez większego powodzenia tworzył utwory dramatyczne, np. Kiejstut, Żyd, komedie Gałązka heliotropu. Był autorem prac krytyczno-literackich, m.in. studiów o Królu Duchu J. Słowackiego (1879). Zmarł w Krakowie, został pochowany na Skałce.

Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000