Balcerowicz Leszek (ur. 19 I 1947)
Ekonomista i polityk, wicepremier i minister finansów w rządach T. Mazowieckiego, J.K. Bieleckiego, J. Buzka, przewodniczący Unii Wolności.
Absolwent Szkoły Głównej Planowania i Statystyki, w której uzyskał także doktorat i habilitację. Studiował również w Nowym Jorku. W latach 1970 - 81 członek PZPR. Szerzej stał się znany na przełomie 1980/81 jako autor opracowania "Reforma gospodarcza: główne kierunki i sposób realizacji", na którym opierał się program gospodarczy NSZZ "Solidarność" (której doradcą był Balcerowicz). W 1989 roku zgodził się (po odmowie kilku innych kandydatów) zająć sprawami gospodarczymi w rządzie T. Mazowieckiego, przez co rozumiał przede wszystkim realizację programu antyinflacyjnego.
W ten sposób doszło do powstania tzw. planu Balcerowicza, którego założenia określiły warunki rozwoju społeczno-ekonomicznego kraju w całej dekadzie lat 90. Obejmował on m.in. zreformowanie finansów i odzyskanie równowagi budżetowej, wprowadzenie mechanizmów rynkowych oraz zmienienie struktury własnościowej gospodarki. Od 1995 roku przewodniczący Unii Wolności, od 1997 roku poseł na Sejm. Laureat wielu prestiżowych nagród polskich i zagranicznych (m.in. "Człowiek Roku 1991" wg tygodnika "Wprost" oraz "Minister Finansów Roku 1988" wg brytyjskiego pisma "Euromoney"), doktor honorowy kilku uczelni, m.in. we Francji, USA, Polsce, Szkocji, Słowacji.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
