Bandrowski-Kaden Juliusz (24 II 1885 - 8 VIII 1944), właściwie Bandrowski J., pseudonim J. Kaden
Prozaik, publicysta, organizator życia literackiego.
Był synem Juliusza Mariana Bandrowskiego i Heleny z Kadenów. Jego bratem był Jerzy Bandrowski (1883-1940), powieściopisarz i tłumacz z języka angielskiego oraz dziennikarz. Jego rodzina była wyznania ewangelicko-reformowanego. Od 1914 roku związany z Legionami J. Piłsudskiego (m.in. adiutant Marszałka i kronikarz I Brygady), twórca ich legendy a zarazem krytyk mechanizmów politycznych opartych na tej legendzie. Autor m.in. powieści politycznych Generał Barcz, Czarne skrzydła, Mateusz Bigda, łączących wpływy naturalizmu i ekspresjonizmu oraz lirycznych opowiadań autobiograficznych Miasto mojej matki. Laureat państwowej nagrody literackiej, sekretarz Polskiej Akademii Literatury, członek Pen Clubu. Kaden-Bandrowski do końca życia pozostał żołnierzem. We wrześniu 1939 roku objął dział propagandy prasowej w Komisariacie Cywilnym przy Dowództwie Obrony Warszawy. Po upadku stolicy brał udział w tajnym nauczaniu, gdzie prowadził zajęcia z literatury i muzyki. Podczas okupacji zginęli obaj jego synowie a w czasie powstania warszawskiego także on sam.
Jego powieści charakteryzują się wiernością faktom i wnikliwością. Są w nich elementy ekspresjonizmu i behawioryzmu.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
