Barcikowski Kazimierz (22 III 1927 - 10 VII 2007)
Komunistyczny działacz partyjny i państwowy.
Z wykształcenia inżynier-agronom i ekonomista. W 1950 roku ukończył łódzką Wyższą Szkołę Gospodarstwa Wiejskiego, a następnie Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR. W czasie II wojny światowej w Armii Krajowej. W latach 1946 - 1948 działał w Związku Młodzieży Wiejskiej "Wici", później w Związku Młodzieży Polskiej (IX 1956 - I 1957 sekretarz Zarządu Głównego), następnie do VII 1960 wiceprzewodniczący, a 1963 - 65 przewodniczący Zarządu Głównego ZMW. W PZPR od roku 1953, od końca lat sześćdziesiątych w aparacie partyjnym, m.in. I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego w Poznaniu (1968 - 1970) i Krakowie (1977 - 80), sekretarz KC (1970 - 74), minister rolnictwa (1974 - 77, zrezygnował w proteście przeciw polityce rządu).
Poseł na Sejm PRL od IV do IX kadencji. Od lutego 1980 wicepremier, w sierpniu 1980 przewodniczył komisji rządowej, prowadzącej rozmowy z Międzyzakładowym Komitetem Strajkowym w Szczecinie. Porozumienie z MKS sygnował 30 sierpnia 1980 roku (dzień wcześniej niż w Gdańsku, a przed jego zatwierdzeniem przez KC PZPR). 1980 - 85 członek Biura Politycznego i sekretarz KC PZPR, przewodniczący klubu poselskiego PZPR i członek Rady Państwa (poparł decyzję o wprowadzeniu stanu wojennego), później (do lipca 1989) zastępca przewodniczącego Rady Państwa. Wchodził w skład zespołu powołanego przez W. Jaruzelskiego do operatywnego kierowania krajem w stanie wojennym (nieformalnie zwanego Dyrektoriatem). Kojarzony z liberalnym skrzydłem partii, później z pragmatycznie nastawionym centrum skupionym wokół gen. W. Jaruzelskiego.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
