Bem Józef Zachariasz (14 III 1794 - 10 XII 1850)
Generał wojsk polskich, węgierskich i tureckich.
Po studiach w warszawskiej szkole artylerii i inżynierii uczestniczył w kampaniach lat 1812 i 1813. W okresie Królestwa Polskiego był członkiem Wolnomularstwa Narodowego. W powstaniu listopadowym odznaczył się pod Iganiami i Ostrołęką, umiejętnie kierując ogniem artylerii, w tym konnej. 25 sierpnia 1831 roku awansował na generała brygady, był kandydatem na wodza naczelnego. Po upadku powstania kierował przemarszami kolumn żołnierzy polskich do Francji. Na emigracji związał się z obozem ks. Adama Czartoryskiego. Próbował tworzyć legię polską w Belgii, Egipcie i Portugalii, co spotykało się z krytyką demokratycznych odłamów emigracji. W czasie Wiosny Ludów kierował obroną rewolucyjnego Wiednia przed wojskami cesarskimi. Następnie, dowodząc na Węgrzech Armią Siedmiogrodzką, odniósł szereg zwycięstw. Pod koniec wojny został mianowany naczelnym wodzem sił węgierskich. Żołnierze węgierscy nazywali go "ojczulkiem Bemem". Po klęsce powstania węgierskiego wyemigrował do Turcji, gdzie przyjął islam i służył w armii jako Murat Pasza. Zmarł w Aleppo (Syria), a jego prochy w 1929 roku sprowadzono do Polski i złożono w mauzoleum w rodzinnym Tarnowie.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
