Bierut Bolesław, właściwie Bolesław Biernacki (18 IV 1892 - 12 III 1956)
Działacz komunistyczny, prezydent Polski.
Od 1912 w PPS-Lewicy, później w Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (od 1925 Komunistyczna Partia Polski). Związany również z ruchem spółdzielczym. Zawodowy rewolucjonista, aktywny działacz Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom, wielokrotnie aresztowany i skazywany w okresie międzywojennym. W latach 1925 - 26 słuchacz szkoły partyjnej KPP, a w latach 1928 - 30 - Międzynarodowej Szkoły Leninowskiej. 1930 - 31 funkcjonariusz Kominternu w Bułgarii, Czechosłowacji i Austrii, prawdopodobnie związany z wywiadem sowieckim. Po wrześniu 1939 przebywał początkowo w Kowlu, później w Kijowie i Białymstoku, a od 1941 roku w Mińsku Białoruskim, gdzie pracował w niemieckim zarządzie miejskim.
W lipcu 1943 roku powrócił do Warszawy, działał w PPR, był współtwórcą i przewodniczącym Krajowej Rady Narodowej. W latach 1947 - 52 prezydent kraju, następnie do 1954 premier, równolegle od 1948 roku szef partii (PPR, PZPR). Stalinowiec (najwierniejszy z uczniów Stalina), współodpowiedzialny za stalinizację kraju, terror i represje. Zmarł w Moskwie, pochowany w Warszawie.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
