Bobrowski Stefan (22 IV 1840 - 12 IV 1863)
Działacz powstańczy z 1863 roku.
Podczas studiów w Petersburgu związał się z założonym przez Z. Sierakowskiego tajnym kołem oficerów polskich, a działalność spiskową kontynuował w Związku Trojnickim po przeniesieniu się w 1860 roku na Uniwersytet Kijowski. Przyczynił się do zawiązania tam konspiracyjnego Prowincjonalnego Komitetu na Rusi. Zagrożony aresztowaniem wyjechał z Kijowa, brał udział w zjeździe młodzieży w Krakowie (sierpień 1862), a potem udał się do Paryża, gdzie wraz z Z. Padlewskim doprowadził do podporządkowania się działaczy emigracyjnych warszawskiemu Komitetowi Centralnemu Narodowemu.
Po przyjeździe do Warszawy (2 stycznia 1863) został członkiem owego Komitetu, a po wybuchu powstania wszedł w skład Rządu Narodowego i został powstańczym naczelnikiem miasta Warszawy. W początkowym okresie faktycznie kierował powstaniem styczniowym. Był przeciwny ogłoszonej przez "białych" dyktaturze M. Langiewicza. Zginął 12 kwietnia 1863 w sprowokowanym pojedynku z rąk A. Grabowskiego, co wielu współczesnych uznało za zabójstwo, wobec ogromnej krótkowzroczności Bobrowskiego.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
