Dąbrowski Bronisław (2 XI 1917 - 25 XII 1997)
Arcybiskup, wieloletni sekretarz generalny Episkopatu Polski.
W 1936 roku wstąpił do zgromadzenia zakonnego Małe Dzieło Bożej Opatrzności. Ukończył seminarium duchowne w Zduńskiej Woli, studia teologiczne w Rzymie (1939) oraz - w czasie okupacji - konspiracyjny Wydział Pedagogiki UW (1943) . Po powstaniu warszawskim znalazł się w obozie pracy w Bitinheim k. Dachau. Święcenia kapłańskie otrzymał w roku 1945. Początkowo kierownik Domu Sierot w Izbicy Kujawskiej, potem dyrektor zakładu dla chłopców Izb Rzemieślniczych św. Antoniego w Warszawie, od 1949 roku pracował w Sekretariacie Episkopatu. W 1950 roku został dyrektorem Biura Sekretariatu Episkopatu. W 1961 roku otrzymał nominację biskupią (sufragan archidiecezji warszawskiej), w czerwcu 1982 roku wyniesiony do godności arcybiskupiej.
Przez wiele lat współprzewodniczył Komisji Wspólnej Rząd-Episkopat. Pięciokrotnie wybierany sekretarzem generalnym Episkopatu Polski (1969 - 92), aktywnie uczestniczył w rozmowach między Kościołem a rządem PRL. Wielokrotnie pośredniczył w rozmowach przedstawicieli władzy i opozycji, odegrał też aktywną rolę w przygotowaniach do obrad Okrągłego Stołu.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
