Dąbrowski Jarosław (13 XI 1836 - 23 V1871)
Pseudonim Łokietek, oficer, działacz rewolucyjny i niepodległościowy.
Podczas studiów w Akademii Sztabu Generalnego w Petersburgu przewodził tajnemu Kołu Oficerskiemu (1859 - 61), współpracował z Z. Sierakowskim. Przydzielony do służby w Warszawie (II 1862), działał w Komitecie Oficerów Rosyjskich, nawiązał kontakt z radykalnymi działaczami "czerwonych", został członkiem Komitetu Miejskiego, Komitetu Centralnego Narodowego i naczelnikiem miasta. Umocnił organizację miejską "czerwonych", opracował plan powstania.
Aresztowany (lipiec 1862), skazany w 1864 roku na 15 lat katorgi, w drodze na Sybir zbiegł z transportu. Od 1865 roku przebywał we Francji, działał w Zjednoczeniu Emigracji Polskiej, opowiadał się za radykalnym programem społeczno-politycznym. W czasie wojny prusko-francuskiej został powołany przez Garibaldiego na dowódcę Legionu Liońskiego, ale nie zdołał wydostać się z oblężonego Paryża. Przyłączył się do Komuny Paryskiej, proponował radykalne działania: atak na Wersal i ustanowienie dyktatury wojskowej. Bronił przeprawy przez Sekwanę, w początku maja 1871 roku został mianowany naczelnym wodzem sił zbrojnych Komuny. Śmiertelnie raniony na barykadzie, zmarł w ostatnim dniu walk.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
