Dąbski Jan (10 IV 1880 - 5 VI 1931)
Działacz ruchu ludowego.
Pochodził z rodziny chłopskiej. Studiował prawo i chemię na Uniwersytecie Lwowskim. Od 1905 roku członek PSL, w 1908 roku znalazł się w opozycji, uczestnicząc w tzw. frondzie lwowskiej. W 1912 roku założył PSL Zjednoczenie Niezawisłych Ludowców, a po utworzeniu PSL "Piast" związał się z tym ugrupowaniem. W marcu 1920 roku powołano go na stanowisko wiceministra spraw zagranicznych i jednocześnie przewodniczącego polskiej delegacji na rokowania pokojowe z Sowietami w Mińsku i Rydze. W 1923 roku dokonując rozłamu w PSL "Piast" założył PSL "Jedność Ludowa", które potem połączyło się z PSL "Wyzwolenie".
3 stycznia 1926 roku został wydalony z partii za nielojalność i niesubordynację, w kilka dni później tworzył nowe ugrupowanie - Stronnictwo Chłopskie. W czasie zamachu majowego zwolennik J. Piłsudskiego, a następnie główny jego adwersarz i organizator Centrolewu. Dziennikarz, publicysta m.in. "Przyjaciela Ludu", "Gazety Ludowej", "Polityki". Pierwszy prezes Związku Dziennikarzy RP oraz prezes Syndykatu Dziennikarzy w Warszawie. Wydał m.in.: Walka o sejm ludowy (Lublin 1919), Pokój ryski. Wspomnienia. Pertraktacje. Tajne układy z Joffem. Listy (Warszawa 1931). Pomysłodawca i gorący zwolennik utworzenia Zielonej Międzynarodówki, która miała doprowadzić do utworzenia Stanów Zjednoczonej Europy.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
