Damrot Konstanty, także Damroth (14 IX 1841 - 5 III 1895)
Pseudonim Czesław Lubiński ksiądz, pisarz, nauczyciel.
W czasie studiów we Wrocławiu został zmobilizowany do wojska i wysłany na wojnę duńską, gdzie został ranny (1864). W 1866 roku wstąpił do seminarium duchownego i w następnym roku otrzymał święcenia kapłańskie. Był wikarym w Opolu, uczył języka polskiego w seminarium nauczycielskim w Pilchowicach, został dyrektorem seminarium w Kościerzynie na Pomorzu (1871). Pisał książki dydaktyczne i religijne, a pod pseudonimem wiersze i utwory o charakterze narodowym. W 1884 roku powrócił na Śląsk, objął posadę dyrektora seminarium nauczycielskiego w Opolu, a potem w Prószkowie. Jego poezja odegrała dużą rolę w walce o polskość Śląska.
Konstanty Damrot publikował swoje dzieła pod pseudonimem Czesław Lubiński, dzięki czemu uniknął prześladowań ze strony władz pruskich. Poezje Damrota ukazywały się w kalendarzach i czasopismach m.in. w "Chacie", "Dzienniku Chicagoskim" i " Pielgrzymie".
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
