Darasz Wojciech Władysław (25 XI 1808 - 19 VIII 1852)
Działacz emigracyjny, publicysta.
Po ukończeniu szkoły pijarów w Warszawie studiował w latach 1824 - 28 prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Brał udział w powstaniu listopadowym, walcząc pod Wawrem, Dębem Wielkim i Ostrołęką. Na emigracji we Francji związał się początkowo z Młodą Polską, a w 1834 roku przystąpił do Towarzystwa Demokratycznego Polskiego, będąc w latach 1837 - 41 i 1846 - 48 członkiem jego Centralizacji. W 1848 roku przez dwa miesiące przebywał w kraju. W lipcu 1849 roku, zmuszony przez policję, opuścił Francję i wyjechał do Londynu, gdzie wziął udział w restytucji władz TDP, tworząc (wraz ze Stanisławem Worcellem i Janem Kantym Podoleckim) jego Centralizację.
W 1850 roku jako polski delegat przystąpił do Komitetu Centralnego Demokracji Europejskiej, powstałego z inicjatywy G. Mazziniego. Będąc ideologiem i wybitnym publicystą TDP, był współredaktorem, a w latach 1841 - 46 redaktorem naczelnym "Demokraty Polskiego" - głównego organu organizacji. Napisał Pamiętnik emigranta (wydany w 1953 roku).
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
