Decjusz Jost Ludwik, właściwie Ludwik Jodok Dietz (1485? - 1545)
Historyk, sekretarz królewski.
Pochodził z Wissenburga w Alzacji, skąd za sprawą Fuggerów i Turzonów w 1508 roku trafił do Polski i został sekretarzem J. Bonera. Z jego polecenia odbył kilka podróży zagranicznych, głównie w sprawach gospodarczych. W 1520 roku trafił do kancelarii królewskiej. Jako sekretarz Zygmunta Starego kilkakrotnie posłował do Włoch w sprawie spadku po królowej Bonie. Od początku swojej działalności należał do stronnictwa prohabsburskiego, za co już w 1519 roku otrzymał od cesarza szlachectwo, a w 1531 roku otrzymał od króla polskiego indygenta z potwierdzeniem przyjęcia do herbu Tęczyński.
Otrzymał także szereg nadań i godności, był karbarzem wielickim, wójtem piotrkowskim, rajcą krakowskim i zarządcą mennicy toruńskiej i królewieckiej. Był autorem trzyczęściowych dziejów Polski od czasów najdawniejszych do jemu współczesnych, a także rozprawy z ekonomii, poświęconej naprawie systemu menniczego. Znany jako humanista (utrzymywał korespondencję z Erazmem z Rotterdamu), bibliofil i mecenas.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
