Dembiński Henryk (16 I 1791 - 13 VI 1864)
Generał polski i węgierski.
W latach 1806 - 09 studiował w Akademii Inżynierii w Wiedniu, następnie wstąpił jako szeregowiec do wojska Księstwa Warszawskiego, awansując tam do stopnia kapitana. Po upadku Napoleona odszedł z wojska. W okresie Królestwa Polskiego był posłem na sejm 1825 roku Po wybuchu powstania listopadowego organizował siłę zbrojną w woj. krakowskim, następnie walczył pod Dębem Wielkim i Kuflewem, uczestniczył w wyprawie na gwardie rosyjskie i w wyprawie na Litwę. 4 sierpnia 1831 roku awansował na generała dywizji, potem został gubernatorem Warszawy, 12 sierpnia zastępcą wodza, a w dniach 17 - 19 sierpnia - wodzem naczelnym.
Na emigracji w Paryżu związał się z obozem księcia Adama Czartoryskiego. W 1833 roku wyjechał do Egiptu, pragnąc wykorzystać w polskim interesie konflikt egipsko-turecki. W czerwcu 1848 roku uczestniczył w zjeździe słowiańskim w Pradze. W styczniu 1849 roku przybył na Węgry, gdzie walczył jako dowódca Armii Północnej, szef sztabu naczelnego, przejściowo naczelny dowódca całej armii węgierskiej. Autor Pamiętników o powstaniu w Polsce 1830 - 31 (1875).
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
