Denhoff Stanisław Ernest (ok. 1673 - 2 VIII 1728)
Hetman polny litewski.
Odegrał wybitną rolę w wydarzeniach wojny północnej jako marszałek konfederacji sandomierskiej (1704), opowiadającej się konsekwentnie za Augustem II, przeciwko Szwedom i Leszczyńskiemu, na zewnątrz szukającej pomocy rosyjskiej. Brał udział w przegranych bitwach pod Warszawą (1705) i Kaliszem (1706). Nawet po abdykacji Augusta II utrzymywał z nim stały kontakt, a po nagłym zwrocie w wydarzeniach wojennych (przegrana Szwedów pod Połtawą, 1709), zaprosił Augusta do kraju i jako przewodniczący walnej rady warszawskiej (luty - kwiecień 1710) przyczynił się znacznie do restauracji jego rządów.
Od roku 1717 zaczął kontestować politykę emancypacyjną dworu, nie wahając się wchodzić w układy z jego wrogami, Rosją i Prusami. Niemniej zachował się lojalnie w tzw. sprawie kurlandzkiej (1727). Zdążył zgromadzić ogromną fortunę, która wobec jego bezpotomnej śmierci przeszła na wdowę, Zofię z Sieniawskich, a następnie - z jej ręką - na Czartoryskich.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
