Dobrawa, Dąbrówka (? - 977)
Księżna polska od 965 roku, żona Mieszka I.
Była córką księcia czeskiego Bolesława I Srogiego. Wychodząc za mąż za Mieszka I w 965 roku miała być Dobrawa kobietą podeszłego wieku. W 967 roku urodziła Bolesława (Chrobrego), a ok. 970 roku Świętosławę [która pod imieniem Sygrydy Storrady (Dumnej) stała się bohaterką staroskandynawskich sag]. Zdaniem Anonima zw. Gallem Mieszko, który przed ślubem
z Dobrawą siedmiu żon zażywał, na jej życzenie musiał je oddalić, a mimo to księżna nie pierwej podzieliła z nim łoże małżeńskie, aż powoli a pilnie zaznajamiając się z obyczajem chrześcijańskim i prawem kościelnym, wyrzekł się błędów pogaństwa. W kronice Thietmara Dobrawa namawiana przez Mieszka złamała nawet post, aby księcia tym łatwiej pozyskać dla nowej wiary. Jej małżeństwo z Mieszkiem zatwierdzało sojusz polsko-czeski i stanowiło pierwszy krok w kierunku zadecydowanej już chrystianizacji kraju.
Mogła Dobrawa spełniać rolę katechetki męża, z nią też do Polski przybyła grupa duchownych, może z Jordanem na czele. Nie jest także wykluczone, że siostra Dobrawy, Mlada, przebywająca w Rzymie ok. 966/967, pośredniczyła w kontaktach Mieszka z papiestwem. Według tradycji uchodzi Dobrawa za fundatorkę kościoła NMP na Ostrowiu Tumskim oraz kościoła św. Trójcy i św. Wita w Gnieźnie, gdzie miała zostać pochowana.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
