Elżbieta Jagiellonka (1483 - 17 II 1517)
Najmłodsza córka Kazimierza Jagiellończyka, księżna legnicka.
Pierwszym kandydatem na jej męża był Joachim Hohenzollern, ale układ małżeński nie doszedł do skutku. Kiedy księżniczka przekroczyła wiek dwudziestu lat, co w tym czasie oznaczało już staropanieństwo, król Aleksander zabezpieczył finansowo jej przyszłość, oddając jej w 1504 roku m.in. Łęczycę, Radom, Przedecz i wieś Zielonki. W 1505 roku wojewoda mołdawski Bogdan III Ślepy, szukając w Polsce oparcia przeciwko Turcji i wewnętrznej opozycji, gotów był zwrócić Pokucie i zawrzeć przymierze, które przypieczętować miało jego małżeństwo z Elżbietą.
Strona polska wyraziła zgodę, jednak śmierć króla Aleksandra uniemożliwiła mariaż. W latach następnych rozważano propozycje małżeńskie ze strony książąt włoskich, niemieckich, duńskich, a nawet planowano wydać Elżbietę za owdowiałego cesarza Maksymiliana. Dopiero jednak w 1515 roku głównie za staraniem króla, ułożono małżeństwo z Piastem, Fryderykiem II, księciem legnickim. Małżeństwo trwało niewiele ponad rok. Elżbieta zmarła w połogu, po urodzeniu córki Jadwigi, która również szybko zmarła.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
