Frankowski Stanisław (17 II 1835 - I 1899)
Członek Rządu Narodowego w 1863 roku.
Należał do studenckich organizacji spiskowych, przed powstaniem styczniowym związał się z konspiracją obozu "czerwonych", prowadził z braćmi tajną drukarnię (grudzień 1860 - wrzesień 1861), uczestniczył w przygotowywaniu manifestacji patriotycznych (1861 - 62), był komisarzem Komitetu Centralnego Narodowego na województwo mazowieckie (listopad 1862 - lipiec 1863), a potem i kaliskie (od marca 1863). Po wybuchu powstania, mimo ułomności fizycznej (był garbaty), walczył pod Cieplinami. Wszedł w skład krótkotrwałego - tzw. wrześniowego - Rządu Narodowego, a po jego upadku mianowany komisarzem województwa poznańskiego.
W celu zrealizowania listów zastawnych, zdobytych przez A. Waszkowskiego, wyjechał do Paryża, ale został tam oskarżony o oszustwo, aresztowany i wydalony. Tułał się po Europie, schorowany osiadł po 1880 roku we Lwowie. Jego starszy brat Jan (22 marca 1834 - ?) działał w Wilnie, na Wołyniu, w Białostockiem oraz w Lubelskiem. Aresztowany (20 maja 1862) został skazany na katorgę, po czym słuch o nim zaginął. Trzeci z braci, Leon (25 marca 1842 - 16 czerwca 1863), był od jesieni 1862 roku komisarzem województwa lubelskiego, a po wybuchu powstania styczniowego stanął na czele oddziału studentów Instytutu Politechnicznego w Puławach, zajął Kazimierz, ale po klęsce pod Słupczą (8 lutego 1863) wpadł w ręce rosyjskie, został skazany na śmierć.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
