Gierek Edward (6 I 1913 - 21 VII 2001)
Działacz komunistyczny, I sekretarz KC PZPR.
Z zawodu górnik. W latach 1923 - 34 przebywał we Francji, a następnie (1937 - 48) w Belgii, pracując w kopalniach węgla. Był członkiem partii komunistycznych w tych krajach. Po powrocie do kraju (1948) rozpoczął działalność w PPR, a następnie w PZPR. W latach 1949 - 54 sekretarz, a 1957 - 70 I sekretarz KW PZPR w Katowicach, członek Biura Politycznego KC. W grudniu 1970 roku objął po W. Gomułce stanowisko I sekretarza KC PZPR, a zamrożenie cen i pewien nowy styl rządzenia (słynne: pomożecie?), umożliwiły zakończenie strajków. Od poprzednika różniła go także polityka zmierzająca do przyspieszenia gospodarczego, wzrostu płac realnych i zwiększenia konsumpcji, opierająca się na kredytach czerpanych z Zachodu.
Spowodowało to także pewne otwarcie na Zachód oraz liberalizację w stosunkach wewnętrznych, w tym poprawę stosunków z Kościołem, zmianę polityki wobec wsi i rolnictwa (likwidacja obowiązkowych dostaw). Woluntarystycznie prowadzona polityka gospodarcza oraz niepowodzenie prób reformowania gospodarki to niektóre z przyczyn prowadzących do kryzysu ujawnionego w drugiej połowie lat siedemdziesiątych. We wrześniu 1980 roku odwołany ze stanowiska I sekretarza KC i ze składu Biura Politycznego, uznany za współodpowiedzialnego za kryzys polityczny i społeczno-gospodarczy w Polsce i usunięty z PZPR (lipiec 1981 roku). Po ogłoszeniu stanu wojennego przejściowo internowany.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
