Gierymski Maksymilian (9 X 1846 - 16 IX 1874)
Malarz, twórca pejzaży i dzieł batalistycznych.
Rozpoczął studia mechaniczne w Puławach, które przerwał zaciągając się w szeregi powstańcze. Po upadku powstania przez kilka miesięcy studiował w Klasie Rysunku w Warszawie i korzystał z prywatnych rad Julisza Kossaka. Dzięki stypendium wyjechał na dalsze studia do Monachium, gdzie zyskał powodzenie i rozgłos. W jego wczesnej twórczości poza pejzażami pojawiały się scenki batalistyczne, ataki, przeglądy wojsk (Krajobraz leśny, 1866, Potyczka z Tatarami, 1867, Szarża rosyjskiej artylerii konnej na placu Ujazdowskim, 1867).
Od 1869 sięga często do tematyki historycznej, a zwłaszcza powstańczej. Powstają takie dzieła, jak Pojedynek Tarły z Poniatowskim (1869), Powstaniec z 1863 roku, Powstańcy przed dworkiem w nocy (1872), Patrol powstańczy przy ognisku (1872). Z zamiłowaniem przedstawiał także sceny z polowań z kostiumami z epoki rokoka (Wyjazd na polowanie, 1871, Powrót z polowania, 1872) oraz scenki rodzajowe z ulic Warszawy. Z powodu gruźlicy od 1873 roku przerwał malowanie udając się na kurację w Alpy. Przez krótki okres przebywał u brata Aleksandra w Rzymie próbując znowu malować pejzaże i scenki rodzajowe. Zmarł w Bad Reichenhall, gdzie się leczył.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
