Goworek (? - 1212/23)
Wojewoda sandomierski, kasztelan krakowski.
Pochodził z rodu Rawiczów. Kazimierz Sprawiedliwy powierzył mu opiekę nad synem Leszkiem Białym. Najstarsza wiadomość o Goworku wiąże się ze stoczoną na polach Mozgawy w 1195 roku krwawą, lecz nie rozstrzygniętą bitwą o tron krakowski między Mieszkiem Starym a posiłkowanymi przez księcia ruskiego, Romana, Małopolanami. Wspierając Leszka w walce o tron krakowski, spóźnił się na pole bitwy nad Mozgawą i pokonany przez Mieszka Plątonogiego i Jarosława dostał się do niewoli książąt śląskich.
Po śmierci Mieszka III Starego (1202) możni krakowscy uzależnili oddanie tronu Leszkowi od wygnania Goworka. Książę odrzucił te żądania, a możni przekazali władzę nad Krakowem Władysławowi Laskonogiemu. Po zakończeniu jego krótkotrwałych rządów tron krakowski objął jednak Leszek, a Goworek został kasztelanem krakowskim. O dobrach rodowych Goworka wiadomo jedynie, że z nadania Leszka Białego otrzymał wieś Mogilany koło Krakowa.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000