Grabski Władysław (7 VII 1874 - 1 III 1938)
Ekonomista, polityk, autor reformy walutowej i bankowej (1924).
Pochodził z rodziny ziemiańskiej. Studiował na paryskiej Sorbonie, a następnie w Szkole Nauk Politycznych. W latach 1906 - 12 zasiadał w rosyjskiej Dumie Państwowej. W 1913 roku został prezesem Centralnego Towarzystwa Rolniczego, a następnie współorganizatorem i przewodniczącym Centralnego Komitetu Obywatelskiego. Był także pod koniec I wojny światowej ministrem rolnictwa w powołanym przez Radę Regencyjną rządzie J. Świeżyńskiego.
W styczniu 1919 roku został posłem, wybranym z listy Związku Ludowo-Narodowego. Ekspert do spraw ekonomicznych polskiej delegacji na konferencję pokojową w Paryżu (1919), następnie (1919 - 20) minister skarbu w gabinecie Leopolda Skulskiego, zaś w okresie 23 czerwca - 24 lipca 1920 roku premier. Ponownie na początku 1923 roku był ministrem skarbu, a w okresie od 19 grudnia 1923 do 14 listopada 1925 był jednocześnie premierem i ministrem skarbu. Przeprowadził wówczas reformy walutową i bankową, które umożliwiły zrównoważenie budżetu państwa, opanował inflację.
Po przewrocie majowym wycofał się z życia politycznego, poświęcając się wyłącznie pracy naukowej: był profesorem SGGW, w latach 1926 - 28 jej rektorem. Założyciel Instytutu Socjologii Wsi (1926 roku). W latach 1928 - 34 prezes Towarzystwa Ekonomistów i Statystyków Polskich. Opublikował wiele prac o charakterze zarówno naukowym, jak i publicystycznym z zakresu ekonomii, socjologii wsi i historii gospodarczej.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
