Jadwiga (1513 - 1573)

Była pierwszą córką Zygmunta I i Barbary Zapolyanki. Wcześnie osierocona przez matkę, wraz z młodszą siostrą Anną (zmarła w 1520 roku) wychowywała się pod opieką rodziny kanclerza Krzysztofa Szydłowieckiego, gdyż królowa Bona nie przejawiała większej troski o los pasierbic. Zygmunt I pragnął ją wydać za któregoś z Habsburgów. Kiedy okazało się to niemożliwe, cesarz w 1522 roku swatał jej nieskutecznie Jana Fryderyka, księcia saskiego.

Kolejnym kandydatem był książę Fryderyk Gonzaga, margrabia Mantui, a po nim rozważano kandydatury Franceska Sforzy, króla Szwecji Gustawa, księcia portugalskiego Luisa i książąt mazowieckich, Stanisława i Janusza III. Jednym z poważniejszych kandydatów był popierany przez cesarza Fryderyk Wittelsbach. Żaden z tych związków bądź to z przyczyn politycznych, bądź dla nieodpowiedniej pozycji kandydata nie doszedł do skutku. Wtedy powrócono do rozważanej już wcześniej kandydatury Jana Hohenzollerna.

Wesele odbyło się w 1535 roku w Krakowie. Małżeństwo nie było udane. Elektor prowadził rozwiązły i hulaszczy tryb życia, rozdźwięk pomiędzy parą małżeńską pogłębił się, kiedy w 1539 roku Joachim II wprowadził w kraju luteranizm, gdyż pomimo nacisku Jadwiga nie zmieniła wyznania. W 1551 roku uległa nieszczęśliwemu wypadkowi i do końca życia zmuszona była chodzić o kulach.

Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000​​​​​​​​