Janowski Jan Nepomucen (17 IV 1803- 3 II 1888)
Działacz Wielkiej Emigracji, publicysta.
Studiował filozofię na UJ (1822 - 23), a później prawo na UW. W okresie powstania listopadowego był aktywnym działaczem Towarzystwa Patriotycznego oraz współtwórcą Towarzystwa Polepszenia Stanu Włościan. Jako współredaktor "Kuriera Polskiego", a następnie "Gazety Polskiej", krytykował władze powstańcze za ugodę i kompromis. Na emigracji we Francji początkowo uczestniczył w pracach Komitetu Narodowego Polskiego, a 17 marca 1832 roku wraz z grupą radykałów powołał do życia Towarzystwo Demokratyczne Polskie.
Odtąd sprawom TDP poświęcił się całkowicie. Był współautorem obu jego manifestów, wydawcą ideologicznych broszur, współredaktorem i wziętym publicystą kilku czasopism organizacji, wieloletnim członkiem Centralizacji. Swoją bibliotekę wraz z obszerną korespondencją i papierami osobistymi przekazał Bibliotece Jagiellońskiej. Pozostawił pamiętnik: Notatki autobiograficzne 1803 - 1853 (1950).
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
