Jaroszewicz Piotr (8 X 1909 - 31 VIII 1992)

Pochodził  z  rodziny  nauczycielskiej.  Ukończył Wolną Wszechnicę Polską i od 1934 roku kierował szkołą powszechną w pow. garwolińskim. Od 1943 roku w dywizji gen. Zygmunta Berlinga, od roku 1944 z-ca ds. politycznych dowódcy I Armii Wojska Polskiego w ZSRR, w latach 1945 - 46 z-ca szefa Głównego Zarządu Polityczno-Wychowawczego WP, potem wiceminister obrony narodowej i główny kwatermistrz WP (1946 - 50).

W latach 1950 - 52 z-ca przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego (odpowiedzialny za sprawy wojskowe), 1952 - 70 wicepremier odpowiedzialny m.in. za współpracę z RWPG. Od 1944 roku w PPR, później członek PZPR, od 1964 roku zastępca członka Biura Politycznego KC. Od grudnia 1970 roku członek Biura Politycznego i premier, odwołany w lutym 1980 roku, obciążany odpowiedzialnością za kryzys gospodarczy, zmuszony do złożenia mandatu poselskiego i wykluczony z PZPR. W stanie wojennym internowany wraz z innymi prominentnymi politykami epoki gierkowskiej. Autor wspomnień (przygotowanych do druku przez B. Rolińskiego) Przerywam milczenie... Zmarł zamordowany wraz z żoną w nie wyjaśnionych do końca okolicznościach.

Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000​​