​Kalinowski Marcin (ok. 1605 - 3 czerwca 1652)

Znaczne wpływy wśród szlachty kresowego województwa czernihowskiego zawdzięczał ogromnemu majątkowi, który powiększył o posag żony, księżniczki Heleny Koreckiej. Dzięki poparciu kanclerza Jerzego Ossolińskiego, swego powinowatego, uzyskał urząd hetmana polnego koronnego (1646), pomimo iż należał do przeciwników królewskiego planu wojny z Turcją. Wiosną 1648 roku wyruszył pod komendą hetmana wielkiego Mikołaja Potockiego na wyprawę przeciwko Bohdanowi Chmielnickiemu. Po klęsce pod Korsuniem został wzięty do niewoli, z której wyszedł dopiero po dwóch latach. Po bitwie beresteckiej (1651) usiłował pacyfikować Ukrainę, ale zabrakło mu na to sił i musiał przystać na warunki ugody pod Białą Cerkwią. Na wieść o wyprawie mołdawskiej Chmielnickiego, samowolnie i nierozważnie, bo bez dostatecznego wsparcia wojskowego, zastąpił mu drogę pod Batohem (czerwiec 1652), ponosząc kompletną klęskę, która zamieniła się w rzeź (zginęło 8 tys. Polaków, w tym Kalinowski wraz z synem i wieloma doświadczonymi dowódcami). Nie był wybitnym wodzem, chociaż nie można mu odmówić męstwa.

Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 1999