Karaszewicz-Tokarzewski Michał (5 stycznia 1893 - 22 maja 1964)

Od 1914 roku w Legionach Polskich, później w Polskiej Sile Zbrojnej (Polnische Wehrmacht), od jesieni 1918 roku w Wojsku Polskim. Dowodził na różnych szczeblach, później w Ministerstwie Spraw Wojskowych dowódca okręgów korpusu Grodno, Lwów, Toruń. W kampanii 1939 roku początkowo dowodził Grupą Operacyjną w składzie Armii "Poznań", później zastępca dowódcy Armii "Warszawa". W konspiracji działał od końca listopada 1939 roku współzałożyciel i dowódca główny Służby Zwycięstwu Polski, później mianowany komendantem obszaru nr 3 Lwów Związku Walki Zbrojnej. Aresztowany w marcu 1940 roku przy przekraczaniu granicy na Sanie, więziony w ZSRR. Po układzie Sikorski-Majski (1941) dowodził 6. dywizją piechoty Armii Polskiej w ZSRR. W 1943 roku został zastępcą dowódcy Armii Polskiej na Wschodzie, a w 1944 roku dowódcą III Korpusu Polskiego. Po wojnie pozostał na emigracji, gdzie m.in. był ministrem obrony narodowej w rządzie emigracyjnym. Zmarł w Casablance. Pozostawił m.in. wspomnienia "U podstaw tworzenia Armii Krajowej", opublikowane w paryskich "Zeszytach Historycznych" (1964, 1981).

Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 1999