Karol Ferdynand Waza (13 października 1613 - 9 maja 1655)
Biskup wrocławski, syn Zygmunta III i jego drugiej żony, Konstancji Habsburżanki.
Jako dziecko został przeznaczony do stanu duchownego. Awansował niewiarygodnie szybko, co zawdzięczał przede wszystkim królewskiemu pochodzeniu i meandrom polityki europejskiej. To ze strony Habsburgów, wdzięcznych za okazaną przez Zygmunta III pomoc w zdławieniu powstania czeskiego, wypłynęła w roku 1619 propozycja osadzenia Karola na biskupstwie wrocławskim, które osiągnął w roku 1625 jako zaledwie 12-letni młodzieniec. Zaradny w pomnażaniu dochodów wystarał się o biskupstwo ołomunieckie (1636), a następnie płockie (1644). W wir polityki został wciągnięty podczas dramatycznych wydarzeń bezkrólewia po zgonie Władysława IV (1648). Na elekcji wystąpił jako kontrkandydat (umożliwiał mu to brak święceń kapłańskich) brata, królewicza Jana Kazimierza, mając poparcie stronnictwa kierowanego przez Jerzego Wiśniowieckiego, dążącego do krwawej rozprawy z Kozakami. Po porażce zadbał o sowitą rekompensatę w postaci zarządu nad księstwem opolsko-raciborskim, odszkodowania i pensji. Przez następne lata poświęcał więcej uwagi diecezji wrocławskiej, fundując m.in. okazały kościół jezuitów w Nysie.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 1999
