Kleiner Juliusz (24 kwietnia 1886 - 23 marca 1957)

Studiował we Lwowie (filologię polską, germanistykę i filozofię), Berlinie, Paryżu. Doktoryzował się w 1908 roku, habilitował w 1912 roku; w 1916 roku objął katedrę historii literatury na UW. Po II wojnie światowej był profesorem KUL i UJ, ponadto członkiem PAU, PAN, PAL. Jego zainteresowania naukowe skupiły się wokół romantyzmu, a w szczególności interesowały go wybitne indywidualności literackie tego okresu (monografie: "Zygmunt Krasiński", "Dzieje myśli", "1912", "Juliusz Słowacki. Dzieje twórczości", 1919 - 27,  "Mickiewicz", 1934 - 48). Kierował wydaniem 11 tomów "Dzieł wszystkich Juliusza Słowackiego" (1924 - 1933) oraz "Dzieł Adama Mickiewicza". Opracował niektóre utwory Słowackiego i Krasińskiego w serii Biblioteki Narodowej, zbiór rozpraw o Krasickim i o Fredrze (1956) oraz podręcznik szkolny "Zarys dziejów literatury polskiej" (t. I 1932, t. I-II 1938 - 1939). Zajmował się także teorią literatury ("Studia z zakresu teorii literatury", 1956).

Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 1999