Kliszko Zenon (8 grudnia 1908 - 4 listopada 1989)
Polityk komunistyczny.
Ukończył studia prawnicze na UW. Od młodości związany z ruchem komunistycznym (w KZMP od 1925 roku, w KPP od 1931 roku), więziony (1933 - 34). W czasie okupacji był jednym z organizatorów PPR i GL, wchodził w skład KRN. Od 1944 roku do 1948 roku kierował Wydziałem Personalnym KC PPR, wchodził w skład Sekretariatu KC (1945 - 48). Wraz z Władysławem Gomułką oskarżony w listopadzie 1949 roku o "odchylenie prawicowo-nacjonalistyczne", usunięty z partii i uwięziony. Do czynnego życia politycznego wrócił po 1956 roku, zostając m.in. członkiem Biura Politycznego KC PZPR (1959 - 70), wicemarszałkiem Sejmu, a zarazem przewodniczącym klubu poselskiego PZPR. Od 1963 roku do 1970 roku kierował Komisją Ideologiczną PZPR. Z racji pełnionych funkcji oraz realnego wpływu na decyzje, uznawany był za drugą, po Władysławie Gomułce, osobę w partii. Był odpowiedzialny za użycie broni w grudniu 1970 roku na Wybrzeżu. W następstwie tych wydarzeń został odsunięty od władzy (wykluczony z KC w lutym 1971 roku).
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 1999
