​Kmita Piotr (około 1477 - 1553)

Dziedzic olbrzymiej fortuny (po stryju i bracie), na kartach historii pojawił się jako uczestnik bitew pod Wiśniowcem (1512) i Orszą (1514), zwycięzca Turków pod Trembowlą (1524). Rywal hetmana JanaTarnowskiego, stał się naturalnym stronnikiem królowej Bony i (wraz z P. Gamratem) podporą jej stronnictwa. Popierał pokojową politykę w stosunku do Turcji, zwalczał wpływy habsburskie (m.in. udzielił pomocy J. Zapolyi na Węgrzech). W tym okresie jest marszałkiem nadwornym koronnym (od 1518 roku) i wielkim koronnym (od 1529 roku), kasztelanem (1532) i wojewodą (1535) sandomierskim, potem (1536) krakowskim. W 1537 roku poróżnił się z dworem i w trakcie tzw. wojny kokoszej wystąpił przeciw królowi w imię tzw. egzekucji praw i dóbr. W 1548 roku przeciwnik małżeństwa Zygmunta Augusta z Barbarą Radziwiłłówną (przywódca opozycji na sejmie piotrkowskim). Mecenas sztuki, opiekun m.in. M. Bielskiego, K. Janickiego. Jego zamek w Wiśniczu był ośrodkiem kultury renesansowej.

Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 1999