Knapiusz Grzegorz, także Cnapius, Knap, Knapski (około 1564 - 10 XI 1639)
Leksykograf, filolog, nauczyciel kolegiów jezuickich.
Z pochodzenia mieszczanin, od 1583 roku w zakonie jezuitów. Jego główna praca, najwybitniejsze dzieło filologii polskiej do XIX w., to "Thesaurus Polono-Latino-Graecus...", w którym do bogatego słownictwa polskiego dobrał odpowiedniki z języków klasycznych. Dzieło uzupełnił o "Adagia polonica", zbiór przysłów i zwrotów potocznych z odpowiednikami łacińskimi i greckimi. Jego słownik był wielokrotnie wznawiany, wpłynął na rozwój innych języków słowiańskich. Zawierał wiele neologizmów, z których przetrwały terminy przyrodnicze (m.in. mrówkolew, nosorożec, opal, żyworodny), niektóre rzeczowniki (obieg, przeistoczenie, skarbnik, słownik, sypialnia) i przymiotniki (m.in. łzawy, powtarzalny, przenośny, używalny). Knapiusz był również autorem wielu dramatów łacińskich dla szkolnych teatrów jezuickich.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 1999
