​Kniaźnin Franciszek Dionizy (październik 1749/50 - 25 sierpień 1807)

Uczył się (a później sam nauczał) w kolegium jezuickim, wstąpił do zakonu, a po jego kasacie (1773) powrócił do stanu świeckiego. Był sekretarzem księcia Adama K. Czartoryskiego i nauczycielem jego dzieci. Debiutował w 1774 roku wierszami okolicznościowymi i tłumaczeniami w "Zabawach Przyjemnych i Pożytecznych". Wydał "Bajki" (1776), "Erotyki" (1779), pieśni łacińskie "Carmina" (1781). Dla teatru dworskiego pisał opery ludowe i patriotyczne (m.in. "Matka Spartanka", 1786), tragedie ("Hektor", 1792). Był autorem licznych wierszy patriotycznych ("Matka obywatelka", "Do Zgody", "Hejnał na dzień Trzeci Maja", "Na rewolucję"), pisał ody refleksyjne i osobiste ("Do lutni", "Erotykon"). Tłumaczył pisarzy antycznych, "Pieśni Osjana", Temistolesa P. Metastasia.

Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 1999