​Koc Adam (31 sierpnia 1891 - 3 lutego 1969)

W 1912 roku rozpoczął studia polonistyczne na UJ. W trakcie studiów wstąpił do Związku Walki Czynnej i do Związku Strzeleckiego, po rozpoczęciu działań wojennych komendant POW, w latach 1917 - 1918 internowany w obozie w Beniaminowie. Po  ukończeniu w 1919 roku Szkoły Sztabu Generalnego rozpoczął pracę w Naczelnym Dowództwie, gdzie był odpowiedzialny za działalność propagandową. Karierę wojskową kontynuował jako organizator i dowódca 201. pp, a następnie dywizji ochotniczej. Kawaler Orderu Virtuti Militari i równocześnie sekretarz kapituły tegoż orderu. Po odejściu z wojska zasiadał w Sejmie II i III kadencji z listy państwowej BBWR (wiceprzewodniczący sejmowego Klubu BBWR). Od 1929 roku redaktor "Głosu Prawdy", następnie założyciel i redaktor "Gazety Polskiej". Od 1930 roku pracował w Ministerstwie Skarbu, by w lutym 1936 roku zostać prezesem Banku Polskiego. W 1937 roku utworzył Obóz Zjednoczenia Narodowego i przewodniczył mu do 1938 roku, kiedy to został senatorem. Po wybuchu II wojny światowej na emigracji, w 1939 roku został członkiem pierwszego rządu Włądysława Sikorskiego (minister skarbu). Zmarł w Nowym Yorku.

Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 1999