Komorowski Tadeusz Marian (1 czerwca 1895 - 24 sierpnia 1966), pseudonim Bór
Generał, podjął decyzję o wybuchu powstania w Warszawie w 1944 roku.
Od 1913 roku służył w armii austriackiej (absolwent Wiedeńskiej Akademii Wojskowej), walczył na frontach włoskim i rosyjskim I wojny światowej. Od XI 1918 roku w WP; uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Uprawiał zawodniczo jeździectwo, uczestniczył w olimpiadach w Paryżu i Berlinie (srebrny medal w konkursie drużynowym). W kampanii 1939 roku walczył w Brygadzie Kawalerii. Od jesieni 1939 roku działał w konspiracji, początkowo w Krakowie, później w Warszawie (komendant Okręgu ZWZ Kraków Śląsk, zastępca komendanta głównego, a po aresztowaniu gen. Stefana Roweckiego - komendant główny ZWZ-AK). Podjął decyzję o wybuchu powstania w Warszawie (1944). Po jego klęsce przebywał w niewoli, zaś po uwolnieniu w Londynie, gdzie objął obowiązki Wodza Naczelnego (mianowany został na tę funkcję jesienią 1944 roku). Pozbawiony przez władze komunistyczne w kraju obywatelstwa polskiego, pozostał w Wielkiej Brytanii, w latach 1947 - 49 był premierem rządu na emigracji. Utrzymywał się wraz z żoną z prowadzenia warsztatu tapicerskiego. Zmarł w Bletchley. Autor wspomnień "Armia Podziemna" (1951). Był odznaczony m.in. trzykrotnie Virtuti Militari i trzykrotnie Krzyżem Walecznych.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 1999
